माझ्या सोबत घडलेल्या विनोदी घटना...

मी इंजिनियरींगची परीक्षा देत होतो. खूप बिझी होतो. तेव्हा माझा ज्युनियर केजीतला चुलत भाऊ अद्वैत घरी आला होता. तो खेळत असताना भरपूर मस्ती चालू होती आणि मला अतिशय डिस्टर्ब होत होतं म्हणून मी त्याला दोनतीनदा प्रेमाने समजवण्याचा प्रयत्न केला. पण सगळं व्यर्थ.

शेवटी माझं डोकं दुखू लागलं अन मी मटकन खाली बसून बाम लावू लागलो. अद्वैत ने मला विचारलं, "काय झालं दादा!"

मी म्हणालो, "तू खूप मस्ती करतोयस म्हणून माझं डोकं दुखतंय"

अद्वैत म्हणाला....... "ट्युमर झाला असेल !!!!!"

************************************

आमच्या सोसायटीच्या नवरात्रोत्सवात एक मुलगा हरवला, मी त्याला शो चे संचालक म्हणून माझ्या पप्पांकडे घेऊन गेलो. पप्पा स्टेजवर आले अन त्यांनी आधी मराठीत अनाउन्समेण्ट केली, "आम्हाला एक हरवलेला मुलगा सापडलाय, अशोक नावाचा. त्याचे नातेवाईक कुणी असतील तर त्यांनी कृपया त्याला येऊन घेऊन जावे." खूप वेळ कुणी न आल्याने मग नाईलाजाने पप्पांनी त्यांच्या इण्टरनॅशनल हिंदीत संवाद साधला, "कृपया ध्यान दो. हमको एक घूमाहूवा (म्हणजे हरवलेला) अशोक लडका मिला है। अगर इसका नातेवाईक (रिश्तेदार आठवलं नाही म्हणून!) कोई सुन रहा है तो जल्दी इसको लेके जाव।"

त्यानंतर मी कधीही पप्पा हिंदी बोलत असताना सटकतो!!!

************************************

अद्वैत चा आणखी एक किस्सा. नर्सरीतला.

एकदा अद्वैत ची आई , माझी मामी, जमिनीवर बसून काम करत होती. थंड लादीवर बसल्याने तिच्या पायाला मुंग्या आल्या. अचानक दुसऱ्या खोलीत बसलेल्या अद्वैत ने तिला त्याने काढलेले चित्र पाहण्यास बोलावले. मामी ने हळूच पाय सावरायचा प्रयत्न केला पण पाय जड झाल्याने ती किंचाळली, "आई गं! पायाला भरपूर मुंग्या आल्यात". ते ऎकताच अद्वैत पळत आजीकडे जाऊन तिच्याकडून बेगॉन स्प्रे घेऊन आला!!!

*************************************

आमच्या शाळेतल्या दीक्षित बाई ५५-६० वर्षाच्या असतील. तशा म्हाताऱ्या दिसायच्या पण त्यांचे दात एकदम पांढरे शुभ्र. एकदा टीचर्स डे ला फेवरीट टीचर आम्ही त्यांना ड्राय फ्रूट्सचं कंदहार हॅम्पर (ह्यात अक्रोड, बदाम, पिस्ता, अंजीर आपल्या कवचात न सोललेले असतात) द्यायचे ठरवले. शाळेच्या मधल्या सुट्टीत क्लास मॉनिटरच्या सल्यानुसार अचानक सगळ्यांनी गिफ्ट बदलायचं ठरवलं. ड्राय फ्रूट चं हॅम्पर बदलून चॉकोलेटचं गिफ्ट आणलं!!! आणि त्यासाठी १५० रूपये जास्त मोजले. मी तेव्हा वर्गात नव्हतो.

ड्राय फ्रूटची आयडिया माझी होती. पण मला न सांगता गिफ्ट बदललं म्हणून मी नाराज झालो अन क्लास मॉनिटरला जाब विचारला.

तो शांतपणे मला स्टाफ रूम मध्ये घेऊन गेला आणि बघतो तर काय दीक्षित बाई संत्र चोखून खात होत्या. त्यांची कवळी बाजूच्या पाण्याच्या ग्लासात ठेवलेली होती!!

***************************************

लहान असताना माझी ताई आणि मी आम्ही भरपूर भांडायचो. म्हणजे चक्क मारामारी करायचो. एके दिवशी मारामारी करताना ताईने मला धक्का दिला अन मी कोलमडून पडलो. त्यात माझा चश्मा फुटला. माझ्या डोक्याला टेंगूळ आला म्हणून मी आईकडे रडत तक्रार केली. मम्मी अन पप्पा ताईला भरपूर ओरडले.

आणि संध्याकाळी एकत्र जेवताना आम्हाला म्हणाले, "चश्मे घालून भांडण करत जाऊ नका!"

म्हणजे ही काळजी मला मार लागला किंवा टेंगूळ आला म्हणून नाही, तर दोन हजाराचा चश्मा फोडला म्हणून.

धन्य ती आई वडिलांची माया.

***************************************

शाळेत घडलेली खरी घटना. गणिताच्या वेळी भोसले सरांनी आम्हाला प्रश्न विचारायाला सुरूवात केलेली. त्यांनी आधी मला ऊठवले, विचारले, "१९ चा पाढा सांग!". मल येत नव्हता म्हणून मी "मला येत नाही सर!!" असं म्हटलं. त्यांनी माझ्या बाजूच्या अभिजीत देसाईला विचारले. त्यालाही येत नाही म्हणून तो म्हणला, " सर १९ नाही पण २० चा चालेल ?"