एकटा जीव सदाशीव

एक होता भोळा जीव
त्याचं नाव सदाशीव
त्याच्या लाईफचा एकच फंडा
शहरी जाऊनच करावा धंदा.
धंदा करायच्या आशेने मग
तो मुंबईस दादरला पोचला
सिद्धिविनायला साकडं घालून
मग भटजीला नारळही वाटला.

सुदैवाने स्टेशनी त्याला
मस्त जागाही मिळाली
काही दिवसात दिमाखात मग
खाणावळही उभी राहिली.
’श्रीगणेश वेज’ म्हणून
तिचे नामकरण करीले
पहिल्या दिवशी दोन गिऱ्हाईक
नवं हॉटेल बघून शिरले.

पुढचे दिवस मात्र सदूचे
पार कठीण स्थितीत गेले
वेटर तर वेटर पण
आचारीही दांड्या मारीत गेले.
असल्या स्थितीत सदूचा
धंदा काही जमेना
दोन आकड्याच्या पुढे
गिऱ्हाईकसंख्या जाईना.

विटलेल्या सदूची मग
अगदी तारांबळ उडाली
हॉटेलचा धंदा करायची
ऊर्मीच सगळी गळाली.
सदूस बिचाऱ्यास काय
करावं ते कळेना
हॉटेल शिवाय पण दुसरा
कुठलाच धंदा वळेना.

मग एके दिवशी अचानक
एक चमत्कार झाला
सिद्धीविनायकास सदूच्या
नारळाचा साक्षात्कार झाला.
गणेशाच्या कृपेने मग
एक मोठा कन्सल्टण्ट आला
बाकी हॉटेलातली गर्दी पाहून
रिकाम्या "श्रीगणेश वेज" मध्ये गेला.

गल्ल्यावर बसलेल्या सदूचा
पडलेला चेहेरा पाहून
कन्सल्टण्ट म्हणाला सदूला
अगदीच न रहावून.
"काय झाले तुम्हाला ?
मी मदत करू?"
सदू म्हणे, "काय करू अहो
गिऱ्हाईक लागलेत गळू."

कन्सल्टण्ट पाही सभोवारी
म्हणे होटेल न्याहाळून नीट
"ह्या मस्त जागेवर बघा
*** बसेल अगदी फीट!"
सदूने कानाला लावला हात
म्हणे, "शिव शिव! नाही करायचं हे पाप"
कन्सल्टण्ट उपहास्य हसून गेला
सदू हळूच जान्हव चाचपून गेला.

मात्र आज त्या सदूच्या मुलाची
तीच खाणवळ कित्ती चालली
सगळे झाले चकित, म्हणती
"त्याला बरकत कशी लाभली?"
सदूने बांधला बंगला गिरगावात अन
सिद्धीविनायक ट्रस्टच्या यादीत आहे नाव
कारण तेच ‘श्रीगणेश नॉनवेज आणि बार’
सद्ध्या फॉर्मात सुरू आहे राव!!!!